Umowa poręczenia spłaty pożyczki Informacje ogólne Poręczenie>> to umowa, przez którą poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie, na wypadek gdyby nie wykonał go dłużnik. Można poręczyć tylko za zobowiązanie ważne. ZAPAMIĘTAJ Umowa poręczenia pod rygorem nieważności powinna zostać zawarta na piśmie i tylko w takiej formie jest ważna. Strony umowy Stronami umowy poręczenia są: poręczyciel i wierzyciel, który zawarł umowę pożyczki z dłużnikiem. Natomiast dłużnik nie jest stroną umowy poręczenia. Stronami umowy poręczenia mogą być wszelkie podmioty prawa cywilnego (np. banki). Po każdej stronie umowy poręczenia może wystąpić jedna lub więcej osób działających wspólnie albo osobno. Przedmiot umowy rzedmiotem poręczenia może być każde zobowiązanie dłużnika bez względu na jego źródło (np. umowa, jednostronna czynność prawna) oraz bez względu na to, czy jest to zobowiązanie pieniężne czy niepieniężne. Można poręczyć za całe zobowiązanie albo za jego część, a nawet w umowie ograniczyć odpowiedzialność poręczyciela tylko do pewnej określonej wielkości. Przedmiotem poręczenia może być dług, który już jest wymagalny (który już należy spłacić) bądź jeszcze nie jest wymagalny, a nawet zobowiązanie podjęte pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu. ZAPAMIĘTAJ Dłużnik nie musi wyrazić zgody na zawarcie umowy poręczenia, nie musi nawet wiedzieć o zawarciu takiej umowy. Umowa poręczenia może zostać zawarta nawet wbrew jego woli. Jak napisać umowę Krok 1 OKREŚLENIE STRON. W umowie poręczenia należy podać dokładne dane dotyczące stron umowy. Jeśli stroną umowy jest osoba fizyczna, to wówczas podaje się jej: imię, nazwisko, adres, numer i serię dowodu osobistego. Krok 2 PRZEDMIOT PORĘCZENIA. Umowa poręczenia nie musi zawierać słowa „poręczam” lub podobnego, wystarczy, że jest sformułowana w taki sposób, że wynika z niej, iż poręczyciel zobowiązuje się w stosunku do wierzyciela wykonać zobowiązanie, wówczas gdy dłużnik go nie wykona. Należy dokładnie określić przedmiot umowy. Może nim być każde zobowiązanie dłużnika bez względu na jego źródło, całe zobowiązanie albo jego część, a nawet dług jeszcze niewymagalny. Można też poręczyć za konkretny dług przyszły i z góry przy tym określić wysokość poręczenia. PUŁAPKI Bezterminowe za dług przyszły może zostać w każdym czasie odwołane, np. Kowalski poręcza pożyczkę, którą zaciągnie Nowak dopiero za miesiąc, w określonej wysokości. Zanim Nowak zaciągnie pożyczkę, Kowalski może odwołać. Nieskuteczne jest za wszystkie długi przyszłe, czyli takie, które zaciągnie dłużnik w nieokreślonej dokładnie przyszłości i o nieokreślonej konkretnie wartości. Krok 3 TERMIN. Należy określić termin, w którym wymagalne staje się

Poręczenie przy dotacji z urzędu pracy Poręczenie jest najczęściej spotykaną formą zabezpieczenia roszczeń – w tym wypadku zabezpieczenia zwrotu przyznanych środków w sytuacji nie wywiązania się z warunków umowy przez osobę bezrobotną. W takiej umowie, poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela (PUP) do wykonania zobowiązania w razie niewykonania obowiązku przez dłużnika. Do udzielenia zabezpieczenia w drodze poręczenia konieczne jest złożenie stosownego oświadczenia w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Niemniej jednak, istotne w tej mierze będą zapisy umowy zawartej między PUP-em a osobą otrzymującą dotację, zawierającej w swojej treści zapisy dotyczące poręczenia, chyba że kwestia ta zostanie uregulowana odrębną umową. Zabezpieczenie roszczenia przez poręczenie Zabezpieczenia roszczenia przez poręczenie powoduje, że wierzyciel może on żądać spłaty długu nie tylko od dłużnika, ale także od poręczyciela, który odpowiada swoim całym majątkiem do wysokości udzielonych środków wraz z należnymi odsetkami ustawowymi, naliczonymi od dnia uzyskania środków do dnia ich zwrotu oraz jest obowiązany do zapłaty kosztów niezbędnych do zabezpieczenia lub dochodzenia roszczenia - o ile nic innego nie wynika z umowy poręczenia. Poza tym odpowiada on za szkodę wyrządzoną wierzycielowi poprzez niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania głównego, za które poręczył. Konsekwencją poręczenia jest solidarna odpowiedzialność dłużnika i poręczyciela, czyli możliwość dokonania przez wierzyciela wyboru osoby, od której zażąda spłaty należności. Dlatego najlepiej jest zastrzec w takiej umowie, iż poręczyciel będzie odpowiadał za dług tylko wtedy, gdy dłużnik nie będzie w stanie zapłacić. W celu zabezpieczenia sytuacji poręczyciela, po udzieleniu poręczenia, na mocy czynności prawnej dłużnika z wierzycielem nie może dochodzić do zwiększania zobowiązań poręczyciela. Spełnienie zobowiązania przez poręczyciela Po spełnieniu zobowiązania przez poręczyciela, dłużnik jest zobowiązany do zwrotu poręczycielowi przedmiotu świadczenia. W myśl art. 518 § 1 Kodeksu cywilnego „osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty: 1) jeżeli płaci cudzy dług, za który jest odpowiedzialna osobiście albo pewnymi przedmiotami majątkowymi”. Oznacza to, że od momentu, w którym Pan spłaci dług, ma Pan roszczenie zwrotne do dłużnika. Co istotne, zaspokojenie wierzyciela przez poręczyciela zwalnia dłużnika głównego z zobowiązania wobec wierzyciela. Od tej chwili poręczyciel wstępuje z mocy ustawy w prawa zaspokojonego wierzyciela do wysokości spełnionego świadczenia, czyli może żądać od dłużnika głównego wszystkiego, co sam świadczył wierzycielowi z tytułu długu głównego. Wierzyciel powinien wydać poręczycielowi zabezpieczenia i środki dowodowe, które w przyszłości ułatwiłyby mu uzyskanie świadczenia od dłużnika. W przypadku ich wyzbycia ponosi odpowiedzialność za wynikłą stąd szkodę. Zgodnie bowiem z art 887 „jeżeli wierzyciel wyzbył się zabezpieczenia wierzytelności albo środków dowodowych, ponosi on względem poręczyciela odpowiedzialność za wynikłą stąd szkodę”. Obowiązek poręczyciela i dłużnika do wzajemnego informowania o wykonaniu zobowiązania Kodeks nakłada na poręczyciela i dłużnika obowiązek współdziałania przejawiający się we wzajemnym informowaniu o wykonaniu zobowiązania. Art. 885 stanowi: „poręczyciel powinien niezwłocznie zawiadomić dłużnika o dokonanej przez siebie zapłacie długu, za który poręczył. Gdyby tego nie uczynił, a dłużnik zobowiązanie wykonał, nie może żądać od dłużnika zwrotu tego, co sam wierzycielowi zapłacił, chyba że dłużnik działał w złej wierze”. Pomimo tego, że przepis uniemożliwia dochodzenie roszczenia regresowego od dłużnika w przypadku niedochowania obowiązku informacyjnego, poręczyciel ma prawo dochodzić świadczenia od wierzyciela na podstawie przepisów o nienależnym świadczeniu (art. 410 i następne). Natomiast art. 886 reguluje, że jeżeli poręczenie udzielone zostało za wiedzą dłużnika, dłużnik powinien niezwłocznie zawiadomić poręczyciela o wykonaniu zobowiązania. Gdyby tego nie uczynił, poręczyciel, który zaspokoił wierzyciela, może żądać od dłużnika zwrotu tego, co wierzycielowi zapłacił, chyba że działał w złej wierze. W braku dobrowolnego uiszczenia należności przez dłużnika powinien Pan udać się do sądu w celu uzyskania tytułu egzekucyjnego i opatrzenia go klauzulą wykonalności. Stanie się on wtedy tytułem wykonawczym, który wraz z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego stanowić będzie dla komornika podstawę do wszczęcia postępowania egzekucyjnego w celu zaspokojenia należności: z wynagrodzenia za pracę, z ruchomości, z nieruchomości, z rachunku bankowego. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Większość z nich stara się więc uzyskać dotację z urzędu pracy dotyczącą przyznania jednorazowo środków z funduszu pracy na podjęcie działalności gospodarczej. W poniższym artykule wyjaśniamy, w jaki sposób odbywa się rozliczenie otrzymanej dotacji z urzędu pracy, opisując zagadnienie na przykładzie. Dotacja z urzędu pracy – jak się przygotować?

Kiedy trzeba zwrócić dotację z urzędu pracy – podsumowanie Wiesz już, kiedy trzeba zwrócić dotację z urzędu pracy . Dofinansowanie musisz oddać, jeśli złamiesz warunki umowy.

poręczenie dotacji z urzędu pracy