New York Post-War. Art Brokerage: Henry Miller American Author and Artist: b. 1891-1980. Artist and writer Henry Miller grew up in New York, but spent many years in Europe, where his autobiographical and sexually explicit novels Tropic of Cancer and Tropic of Capricorn were published in the 1930s. They were banned in the U.K. and the U.S.
Pozostałe ogłoszenia Znaleziono 27 ogłoszeń Znaleziono 27 ogłoszeń Twoje ogłoszenie na górze listy? Wyróżnij! Henry James "Daisy Miller & other stories" książka Książki » Literatura 10 zł Siemianowice Śląskie 24 lip "Daisy Miller" Henry James Książki » Literatura 8 zł Tychy 23 lip Tropic of cancer/ Henry Miller Książki » Pozostałe 28 zł Krosno 23 lip Daisy Miller Henry James Książki » Literatura 1,30 zł Baniocha 23 lip James Henry „Daisy Miller” Książki » Literatura 10 zł Poznań, Jeżyce 22 lip Henry Miller - Zwrotnik Raka Książki » Literatura 25 zł Suwałki 22 lip Daisy Miller and Other Stories Henry James Wordsworth Classics Książki » Literatura 5 zł Wrocław, Psie Pole 22 lip Książka Klimatyzowany koszmar - Henry Miller Książki » Literatura 69,90 zł Kraków, Dębniki 20 lip Książka Kolos z Maroussi - Henry Miller Książki » Literatura 55 zł Kraków, Dębniki 20 lip Książka Plexus - Henry Miller Książki » Literatura 69 zł Kraków, Dębniki 20 lip Henry Miller Sexus Różoukrzyżowanie tom I Książki » Literatura 35 zł Radom 20 lip Henry Miller - Różoukrzyżowanie. Plexus Książki » Literatura 35 zł Warszawa, Wilanów 18 lip Henry Miller, “The Colossus of Maroussi” - j. angielski Książki » Literatura 70 zł Warszawa, Białołęka 18 lip Henry Miller Zwrotnik raka Książki » Literatura 10 zł Rzeszów 15 lip Henry James Daisy Miller Opowiadania Książki » Literatura 6 zł Sulęcin 15 lip Tropic of Capricorn Henry Miller Książki » Książki naukowe 30 zł Konin 14 lip Henry James Daisy Miller Książki » Literatura 2 zł Goleniów 12 lip Korespondencja 45 lat przyjaźni Blaise Cendrars, Henry Miller Książki » Literatura 10 zł Warszawa, Żoliborz 9 lip Henry Miller - Nexus Książki » Literatura 45 zł Łódź, Górna 8 lip Blaise Cendrars - Henry Miller - Korespondencja Książki » Poradniki i albumy 30 zł Toruń 7 lip Henry James Daisy Miller Książki » Literatura 3 zł Poznań, Stare Miasto 5 lip Daisy Miller; Henry James Książki » Literatura 2 zł Pabianice 5 lip Henry Miller - Noce miłości i śmiechu / pierwsze wydanie 1988 Książki » Literatura 20 zł Do negocjacji Warszawa, Mokotów 4 lip Zwrotnik raka, Henry Miller Książki » Literatura 10 zł Wrocław, Śródmieście 2 lip Henry Miller Różoukrzyżowanie trylogia, komplet !!! Książki » Literatura 139 zł Warszawa, Praga-Północ 1 lip Książka Henry James Daisy Miller i inne opowiadania Książki » Literatura 7 zł Legionowo 1 lip Pamiętać by pamiętać - Henry Miller Książki » Literatura 20 zł Warszawa, Praga-Południe 30 czeFind a Grave Memorial ID: 43530992. Source citation. Henry Miller, one of the oldest residents of this section, died at his home in Union township, one mile west of Mapleton, at 11 o'clock a.m., December 26, 1908, of senile gangrene. The gangrene resulted from an injury received to the great toe of the right foot last winter by wearing a felt
Sortuj wg Ilość Tylko dostępne Trylogia „Różoukrzyżowanie” („The Rosy Crucifixion”), będąca ukoronowaniem twórczości Henry’ego Millera, należy niewątpliwie do klasyki literatury światowej. Sexus (1949), pierwszy tom autobiograficznego cyklu, przesycony nieokiełznanym, brutalnym wręcz erotyzmem i uznany w swoim czasie przez amerykańskich cenzorów za moralną prowokację, przez dwanaście lat objęty był zakazem publikacji w Stanach Zjednoczonych. Kiedy przygotowany do druku maszynopis Sexusa trafił do rąk Lawrence’a Durrella, ten, zszokowany „masą wulgarności, która boleśnie kaleczy sztukę”, w pierwszym odruchu wysłał do przyjaciela telegram: „Sexus zrujnuje Twoją reputację stop wycofać i poprawić - Larry”. Jednakże już po kilku dniach zmienił opinię, depeszując: „Wybacz niesprawiedliwą krytykę stop nic nie może zniszczyć Twojej prozy ani mojego podziwu stop mam nadzieję że przyjaźń trwa - Durrell”. Dziś, gdy erotyka w literaturze od dawna nikogo nie bulwersuje, możemy w pełni docenić nie tylko odwagę, ale i wielki talent pisarski Millera, niespotykaną żywiołowość jego prozy, w której obok naturalistycznych opisów znajdziemy fragmenty pełne humoru, liryzmu i głębokiej zadumy nad życiem. Zwrotnik Raka jest debiutem autora, osiadłego z początkiem lat trzydziestych w Paryżu; tam też w 1934 roku książka została opublikowana nakładem ekskluzywnego angielskiego wydawcy. Utwór entuzjastycznie powitały takie znakomitości, jak Ezra Pound i Eliot, rozgłos jednak przyniósł mu dopiero wprowadzony w 1937 roku zakaz wwożenia do USA „gorszącej” książki. Atmosfera skandalu przygłuszyła bardzo wysublimowaną w istocie wartość artystyczną tej powieści. Jak i całego cyklu, który tworzy wraz z Czarną wiosną i Zwrotnikiem Koziorożca. Piętnaście epizodów z życia amerykańskiego ekspatrydy ukazuje przymierającego głodem, imającego się różnych zajęć intelektualistę, żarliwie oddającego się miłosnemu zapamiętaniu, opisanemu z całą otwartością, językiem odrzucającym wszelkie eufemizmy. Powieść swą Miller określał jako zniewagę wyrządzoną siedmiu fundamentalnym wartościom i symbolom kultury: Sztuce, Bogu, Człowieczeństwu, Przeznaczeniu, Czasowi, Miłości i Pięknu. Miała też być „środkiem na przeczyszczenie”. The World of Sex is Henry Miller's most important essay, the manifesto in which he explains why sex matters and why he wrote his famously banned novels, Tropic of Cancer and Tropic of Capricorn. Seeking to set the record straight, Miller argues that there is no contradiction between his salacious prose and his philosophy. In the kind of raw language his readers know so well, he narrates his escapades and formulates his philosophical conclusions. Sexuality for Miller is a mysterious realm - exploring it is what leads to self-liberation and self-realisation. 'Out of the sea, as if Homer himself had arranged it for me, the islands bobbed up, lonely, deserted, mysterious in the fading light' Enraptured by a young woman's account of the landscapes of Greece, Henry Miller set off to explore the Grecian countryside with his friend Lawrence Durrell in 1939. In The Colossus of Maroussi he describes drinking from sacred springs, nearly being trampled to death by sheep and encountering the flamboyant Greek poet Katsumbalis, who 'could galvanize the dead with his talk'. This lyrical classic of travel writing represented an epiphany in Miller's life, and is the book he would later cite as his favourite. 'One of the five greatest travel books of all time' Pico Iyer 'New York is an aquarium ... where there are nothing but hellbenders and lungfish and slimy, snag-toothed groupers and sharks' In 1935 Henry Miller set off from his adopted home, Paris, to revisit his native land, America. Aller Retour New York, his exuberant, humorous missive to his friend Alfred Perles describing the trip and his return journey on a Dutch steamer, is filled with vivid reflections on his hellraising antics, showing Miller at the height of his powers. This edition also includes Via Dieppe-Newhaven, his entertaining account of a failed attempt to visit England. W powieści Plexus (1953), drugim tomie autobiograficznego cyklu "Różoukrzyżowanie" ("The Rosy Crucifixion"), Henry Miller wraca pamięcią do połowy lat 30., kiedy dopiero dojrzewała w nim myśl o poświęceniu się pisarstwu. Był to dla Millera okres trudny - naznaczony burzliwym związkiem z June Mansfield (tu występującą jako Mona), wiecznym niedostatkiem i niepewnością jutra, dorywczymi, często upokarzającymi zajęciami - lecz zarazem pełen intelektualnego wigoru i niespełnionej jeszcze wówczas twórczej pasji. W książce pojawia się cała galeria znakomicie nakreślonych postaci z bliskiego otoczenia Millera, wśród nich oddani przyjaciele, którzy wierzyli w jego talent i wspierali go w krytycznych chwilach. "Zwrotnik Koziorożca" jest trzecią częścią cyklu otwartego "Zwrotnikiem Raka" i obejmującego także "Czarną wiosnę".Dzieło osnute jest na kanwie nowojorskiej egzystancji początkującego pisarza udręczonego niezrozumieniem i kompletną obojętnością, rozpaczliwie poszukującego ratunku w miłosnym upojeniu.; ukazywane jest ono, z notoryczną determinacją w całej powieści, w najróżniejszych odmianach, z niczym nie skrępowaną otwartością opisową, językiem najdosłowniej niecenzuralnym. Promocje
Henry Miller grew up in New York, but spent many years in Europe, where his autobiographical and sexually explicit novels Tropic of Cancer and Tropic of Capricorn were published in the 1930s. They were banned in the U.K. and the U.S. While in Paris he began a famous affair with writer Anais Nin, who documented
zł dostawa Zamawiając w księgarni zapłacisz tylko 7,99zł za przesyłkę, możesz też odebrać ją bezpłatnie w kilku punktach w Polsce. Płatność za książki można wygodnie rozłożyć na raty, a powyżej 199zł przesyłka jest darmowa. Opis Recenzje (0) Szczegóły Podobne książki Henry Miller Opis książki "Henry Miller" to książka o Henrym Millerze, jej autorem jest Temple Frederic Jacques (wydawnictwo Noir Sur Blanc). Te krótkie szkice nie są konwencjonalną biografią pisarza ani też studium krytycznym na temat jego twórczości, lecz swego rodzaju rozmową między przyjaciółmi. (…) [ więcej ] Recenzje (0) Dodaj recenzję Szczegóły książki Tematyka: Pisarze obcojęzyczni Autor: Temple Frederic Jacques Wydawnictwo: Noir Sur Blanc ISBN: 9788373923072 Podobne książki Najciekawsze książki tego miesiąca "Henry Miller" to książka o Henrym Millerze. Najlepsza cena dla tej książki w wersji papierowej to zł. Autorem "Henry Miller" jest Temple Frederic Jacques. Książka została wydana przez wydawnictwo Noir Sur Blanc.
Henry Miller on Writing. Henry Miller. New Directions Publishing, 1964 - Language Arts & Disciplines - 216 pages. Some of the most rewarding pages in Henry Miller's books concern his self-education as a writer. He tells, as few great writers ever have, how he set his goals, how he discovered the excitement of using words, how the books he read
Historia literatury zanurzona jest w oceanie alkoholu. Alkoholowa była literatura światowa i polska. Obie trudno wyobrazić sobie bez takich postaci, jak Henry Miller, Wieniedikt Jerofiejew, Marek Hłasko czy Jerzy Pilch, zaś ich książki bez alkoholu nie byłyby takie same, a może nawet byłyby niemożliwe. Oto druga część artykułu “Pisarze i alkohol”. Henry Miller (1891 – 1980) Henry Miller przybył do Paryża na początku lat 30. Minął okres, kiedy nad Sekwaną rozkwitał kwiat amerykańskiej bohemy z Hemingwayem, Scottem i Zeldą Fitzgeraldami oraz Gertrudą Stein na czele. Miller głodował, imał się dorywczych prac, przepijał wypłaty, naciągał napotkanych ziomków na pieniądze i pisał. Swoje paryskie przygody (również te seksualne) zawarł w kontrowersyjnym „Zwrotniku Raka”. Książka została uznana za pornograficzną i była zakazana w USA aż do 1964. Promiskuityzm często idzie w parze z alkoholem. Autor „Sexusa” szczególnie upodobał sobie Benedictine, francuski likier na bazie koniaku składający się z 27 odmian ziół. W „Plexusie”, drugiej części cyklu „Różoukrzyżowanie”, Miller opisał kilka przepisów na swoje ulubione „drinki” z wykorzystaniem benedyktynówki. Oto jeden z nich: Preludium do orgii Składniki: Benedictine, Miller, Mona, Ulric, Marjorie, francuskie lody, whisky Instrukcja: Ten prosty drink zawiera parę małżeńską, przyjaciela i przyjaciółkę. Obierz składniki z ubrań i pozwól im cieszyć się posiłkiem w negliżu. Niech francuskie lody swobodnie pławią się w benedyktynce i whisky; serwuj je natychmiast po obiedzie. To normalne, jeśli w trakcie posiłku Marjorie bawi się członkiem Ulrica. Następnie orgia. Serwuj dla czterech. Charles Bukowski (1920 – 1994) Charles Bukowski nie był Polakiem ani nie miał bliskich polskich korzeni. Urodził się w Niemczech, jego ojciec był Amerykaninem niemieckiego pochodzenia, a matka Niemką. W dzieciństwie rodzice zwracali się do niego po niemiecku. Ale Bukowski pił jak Polak albo Rosjanin. Zaczął w wieku 13 lat i nigdy nie skończył. Jakimś cudem nie umarł na skutek choroby wrzodowej, a pewien okres w jego życiu („10 lat picia”) był jednym, nieustannym ciągiem alkoholowym. W swojej twórczości opisywał to, co widział: tanie bary, hotele wynajmowane na godziny, pijatyki, mordobicia, trudy kiepsko płatnej pracy, niewykwalifikowanych robotników, pokątnych artystów i ludzi zepchniętych na margines. W przeciwieństwie do wielu innych literatów pił rzeczy najprostsze. Na wyrafinowane drinki nie było go stać. Ulubioną mieszanką Bukowskiego był Boilermaker: kufel jasnego piwa, do którego wrzucało się whisky (razem z kieliszkiem) – popularny zestaw białej amerykańskiej klasy robotniczej. Tak Bukowski pisał o piciu w „Kobietach”: Na tym polega problem z piciem. Gdy wydarzy się coś złego, pijesz, żeby zapomnieć. Kiedy zdarzy się coś dobrego, pijesz, żeby to uczcić. A jeśli nie wydarzy się nic szczególnego, pijesz po to, żeby coś się działo. Hunter S. Thompson (1937 – 2005) Hunter Thompson wynalazł i spopularyzował styl dziennikarstwa zwany gonzo, polegający na aktywnym angażowaniu się reportera w opisywany materiał. W poetyce gonzo utrzymana jest jego najsłynniejsza powieść, „Lęk i odraza w Las Vegas”, znana dzięki ekranizacji Terry’ego Gilliama z Johnnym Deppem i Benicio del Toro (“Las Vegas Parano”). Słynny stał się passus z początkowych partii książki: Mieliśmy dwie torby trawy, 75 tabletek meskaliny, pięć znaczków LSD, pół solniczki kokainy i całą galaktykę przymulaczy i rozśmieszaczy. A także litr tequili, rumu, skrzynkę Budweisera, pół litra surowego eteru i dwa tuziny amylu. Jak widać, Thompson nie wybrzydzał specjalnie przy doborze używek. Z kolei inna jego książka, „Dzienniki rumowe”, jawi się jako wielki pean na cześć ulubionego trunku Hemingwaya. Thompson jednak najbardziej cenił sobie whisky Chivas Regal oraz bourbona Wild Turkey, podawanego na lodzie (on the rocks). Kingsley Amis (1922 – 1995) Postać Kingsley’a Amisa to doskonały przykład brytyjskiego gentlemana-buca. Konserwatysta nie z tej epoki, rasista, narcyz pełną gębą, zawodowy literat, wykładowca znamienitych uczelni, kobieciarz. Czego by nie sądzić o Amisie, to jego wkład w literaturę angielską stanowią pierwszorzędne opisy picia, upijania się i leczenia kaca. Na to ostatnie zalecał polskiego żubra (Polish bison), czyli miksturę-klina, składającą się z wódki i rosołu wołowego w proporcji 2:4, doprawioną sokiem z cytryny i czarnym pieprzem. Takie panaceum może jednak zadziałać tylko w przypadku kaca fizycznego. Wyższy typ kaca nazwał Amis kacem metafizycznym. Ten podstępny typ „syndromu dnia następnego” charakteryzuje się objawami ciężkiej depresji, smutku, niepokoju, poczucia niskiej wartości i porażki. Jeśli masz kaca metafizycznego, to jedyne, co możesz zrobić, to powiedzieć sobie, że twój obecny stan to tylko i wyłącznie kac. Może nic w tym odkrywczego, ale Amis potrafi to opisać jako coś świeżego i wyjątkowego, okraszając całość doskonałym angielskim poczuciem humoru. W książce “O piciu” (On drinking) Amis podał przepis na bardzo ciekawy drink o nazwie Lucky Jim: 12 do 15 porcji wódki, jedna porcja wermutu i dwie porcje soku z ogórków. Smacznego… Wieniedikt Jerofiejew (1938 – 1990) „Moskwa-Pietuszki” Jerofiejewa zasługuje na miano biblii literatury alkoholowej. To pozycja obowiązkowa obok utworów Amis czy “Pod wulkanem” Malcolma Lowry’ego, a nawet od nich ważniejsza. Biografia Jerofiejewa przebija nawet życiorys Bukowskiego. Dorastał w najgorszym okresie stalinowskiego ZSRR, przebywał w sierocińcach i w mrozach koła podbiegunowego, wykonywał rozmaite, czasem najgorsze, prace fizyczne. Pił na umór to, co było pod ręką. W „Moskwie-Pietuszkach” pojawiają się najdziwniejsze mikstury, które człowiek kiedykolwiek mógłby wymyślić. Balsam kanaański: denaturat, ciemne piwo, politura; Duch Genewy: woda kolońska, środek przeciwko poceniu się nóg, piwo żygulowskie, lakier na spirytusie; Łza komsomołki: lawenda, werbena, woda kolońska, lakier do paznokci, płyn do płukania ust, lemoniada; Psiakrew: piwo żygulowskie, szampon, płyn do zwalczania łupieżu, klej, płyn hamulcowy, środek owadobójczy, tytoń z cygar (dla bezpieczeństwa nie podaję proporcji). Możliwe, że powyższe „drinki” są efektem wyobraźni Jerofiejewa. Z drugiej strony, jeśli człowiek może zjeść wszystko, kiedy jest głodny, to pewnie może wszystko wypić, gdy jest spragniony. Wszyscy, oczywiście, uważają mnie za marnego człowieka. Sam też tak o sobie myślę rano i gdy jestem przepity. Nie można jednak polegać na opinii człowieka, który nic jeszcze nie wypił na kaca! Za to wieczorami na jakie wznoszę się szczyty! Na jakie wznoszę się szczyty wieczorami, jeżeli oczywiście w ciągu dnia dobrze się zaprawiłem. Polacy i Polki Jak słusznie zauważyła Justyna Sobolewska na łamach „Polityki”, polska literatura alkoholowa zawsze była wódczana. W rodzimych opisach wódka leje się strumieniami, próżno szukać bardziej wyrafinowanych trunków. Gusta postaci fikcyjnych nie różnią się przy tym od twórców. Pili wódkę Borowski, Andrzejewski, Broniewski, Hłasko, Wojaczek, Himilsbach, Tyrmand. Od kieliszka nie stroniła Maria Dąbrowska, ani też – acz ostrożniejsza – Szymborska. Pociągał też Miłosz, który wyznawał: Panie Boże, lubiłem dżem truskawkowy / I ciemną słodycz kobiecego ciała. / Jak też wódkę mrożoną… (“Wyznanie”). Marek Hłasko ponoć miał słabą głowę, ale usilnie starał się nadążać za swoim wyobrażeniem pisarza przeklętego. Piotr Wasilewski („Śladami Marka Hłaski”) przytacza anegdoty o tym, jak to Hłasko z Henrykiem Berezą wypili wspólnie litr wódki, co skończyło się dla młodszego literata izbą wytrzeźwień, z której uciekł w niemal pełnym negliżu; albo jak Hłasko, zmęczony pijaństwem, próbował przespać się na posadzce kościoła Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu i nabluzgał na księdza, który zmącił jego spokój. „Pięknych dwudziestoletnich” czyta się jak opis nieustającej balangi, zakończonej potężnym kacem moralnym. Opowiadanie „Pętla” (a później film z Gustawem Holoubkiem) pokazuje niemożność wyjścia z zaklętego koła alkoholizmu, którego przezwyciężeniem jest dopiero śmierć. O apogeum picia można oczywiście oskarżać realia Peerelu i gospodarkę permanentnych niedoborów. Byłoby to jednak zbytnie uproszczenie. Przed wojną elity piły szampana, lecz powojenna wymiana elit i znaczny niekiedy awans ludzi z warstw niższych przyniósł tradycje wyniesione spod strzechy – nie z dworu. A wódka, tradycyjna polska specjalność – zawsze była tania. Tak o Peerelu opowiadał Janusz Głowacki, naczelny kronikarz polskiego alkoholizmu: Więc się piło. Romantycznie albo tragicznie, albo antykomunistycznie, albo przez rozum. A także dla przyjemności. Dookoła bieda codzienna, chamstwo, kłamstwo, brak perspektyw. “Tylko wódka zapomnienie da” – jak śpiewał harmonista w filmie Hasa “Pętla” według opowiadania Marka Hłaski. Narzeczona zdradza – seta, nie ma na buty – sto pięćdziesiąt, cenzura zdejmuje książkę – pół litra, przyjaciel zakapuje – półtora, nasi przegrywają z Ruskimi w nogę – trzydniówka. Inaczej u Pilcha w „Pod mocnym aniołem”. Tutaj mamy już III RP, piją zdeklasowani intelektualiści, mieszający zagraniczne trunki, wciąż jednak pielęgnując tradycję „wódki z czerwoną kartką”. Peerelowskie realia „picia, żeby pić” przypomina bardziej „Bombel” Mirosława Nahacza. Za to pijackie opisy Świetlickiego z trylogii o Mistrzu wydają się autoironicznie przerysowane, nie dorównują jednak słynnemu pojedynkowi inżyniera Wilgi z przeważającymi siłami Australijczyków: (…) wszystkim było dobrze wiadomo, że Australijczycy dzierżą w Armii Renu palmę pierwszeństwa, jeśli chodzi o odporność na alkohol. Inżynier Wilga zasiadł za stołem, mając naprzeciw siebie pięciu drabów w fantazyjnych kapeluszach, jakie Australijczycy uważają za wojskowe nakrycie głowy, po czym wypił blisko trzy litry ginu, dopóki ostatni z Australijczyków nie zwalił się bełkocząc pod stół, względnie nie poczołgał się do toalety, co było dozwolone i przewidziane w regulaminie zawodów. Ten wyczyn zjednał Wildze ogromną popularność, a narodowi polskiemu wielką sławę i uznanie wśród alianckich sił zbrojnych. (Leopold Tyrmand, „Zły”) Powyższy fragment pokazuje, że zagranicą piło się co innego. Przykładem są ekspatrianci, pozbawieni dostępu do ojczyzny i wódki. Miłosz w USA przestawił się na whisky, szkocką uwielbiał też żyjący w Gwatemali Andrzej Bobkowski (Seagram’s i Canadian Club, jak pisał w liście do Giedroycia). Gombrowicz prawie nie pił alkoholu. Robił wyjątek dla Miłosza, z którym się przyjaźnił. Rita Gombrowicz wspominała: „Witold kochał Miłosza. Miłosz był z Gombrowiczem bardzo szczery, ale pełen respektu. Był młodszy, silniejszy, wyższy i przystojniejszy. Pił whisky, a Witold cierpiał po kilku kieliszkach, bo był słaby i chory”. * Historia literatury, tak dzieł, jak i ich twórców, opływa oceanem alkoholu. Wódka i inne trunki czasem pomagały w pozyskiwaniu weny, częściej jednak niszczyły talenty i życie artystów pióra. Dla nas, czytelników, pozostają czynnikiem dramatycznych lub zabawnych anegdot i przeżyć literackich. Nieliczne przykłady pokazują jednak, że literatura może obyć się bez alkoholu. Bułhakow i Lovecraft byli abstynentami i nie brakowało im wyobraźni ani weny twórczej. Przeczytaj pierwszą część tekstu “Pisarze i alkohol”. Książki, o których pisał autor Czytelnicy, tego artykułu oglądali także
. 404 730 75 499 634 36 285 315
henry miller o polakach
