Drodzy zebrani, To jest temat, w którym znajdziesz odpowiedź na wskazówkę Chroniony ptak w Polsce z czubkiem na głowie dla gry Krzyżówki wyspy . Najpierw pojawił się Wyspa 9 Poziom 3 Hasło 3 i mogą być dostępne w ramach innych zagadek. Ta gra jest doskonała, jest bardzo dobrze zaprojektowana i kiedy ją sfinalizowaliśmy, dzielimy się wszystkimi odpowiedziami na temat tej gry. Więc o innych odpowiedziach z gry Krzyżówki wyspy, będą aktualne podczas gry. Odpowiedzi na wszystkie wskazówki będą dla Ciebie dostępne, a jeśli masz jakiś komentarz, chętnie go rozważę w przyszłych aktualizacjach. Odpowiedź to : DUDEK Pamiętaj, że zawsze będę wspominał główny temat gry : Krzyżówki wyspy Odpowiedzi, link do aktualnego poziomu : Wyspa 9 Poziom 3 Hasło 3 Krzyżówki wyspy i link do następnej wskazówki Krzyżówki wyspy Język Arystotelesa. oraz link do następnej wskazówki: możesz chcieć poznać treść pobliskich tematów, aby linki te poinformowały Cię o tym! Prosze podziel sie z nami swoja opinia. Zawsze są mile widziane. Czy zastanawiałeś się więc nad zostawieniem komentarza, poprawieniem błędu lub dodaniem dodatkowej wartości do tematu? Zamieniam się w słuch…. This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Kolejne partnerki zdobywa za pomocą fantazyjnych ozdób z piór na głowie i ogonie oraz jaskrawych barw. Większość samców tokuje samotnie. Przygotowują sobie arenę, np. na ziemi oczyszczonej z patyczków lub w koronach drzew. Niektóre, jak latawiec złotogrzbiety, obrywają liście z okolicznych gałęzi, by ich pokazy były doborze
Czubatka europejska (Parus cristatus) Długość ciała: 11-12 cmDrobna sikora wyróżniająca się zaostrzonym, czarno plamkowanym czubkiem. Na głowie niepowtarzalny, czarno-biały rysunek. Wierzch szarobrązowy, spód jest ptakiem pospolitym w borach, to jest mało znana, gdyż stale przebywa w koronach drzew iglastych, skąd dobiega jej dźwięczny trel „gjurrr". Czubatka europejska (Parus cristatus) Długość ciała: 11-12 cmDrobna sikora wyróżniająca się zaostrzonym, czarno plamkowanym czubkiem. Na głowie niepowtarzalny, czarno-biały rysunek. Wierzch szarobrązowy, spód jest ptakiem pospolitym w borach, to jest mało znana, gdyż stale przebywa w koronach drzew iglastych, skąd dobiega jej dźwięczny trel „gjurrr". Słowik rdzawy (Luscinia megarhynchos) Długość ciała: 16-18 cm. Oba gatunki słowików występujących w naszym kraju są do siebie bardzo podobne, a ich polskie nazwy dobrze odzwierciedlają różnice w odcieniu brązowego ubarwienia. Przez Polskę przebiega granica zasięgu obu gatunków: w zachodniej połowie kraju występuje słowik rdzawy, a we wschodniej słowik szary. Trznadel (Emberiza citrinella) Długość ciała: 16-18 cm. Ptak wielkości wróbla z długim ogonem. Głowa żółta z czarnym rysunkiem. Wierzch brązowy, ciemno plamkowany, kuper rdzawobrązowy. Spód żółty z brunatnym kreskowaniem i rdzawą przepaską na piersi. Samica mniej jaskrawa. Obok skowronka jest najpospolitszym ptakiem terenów otwartych. Pokląskwa (Saxicola rubetra) Długość ciała: 12-14 cm. Mniejsza od wróbla, o krępej sylwetce z krótkim ogonem. Wierzch ciała brunatny z białymi lusterkami u nasady skrzydeł. Głowa z brunatną maską podkreśloną od góry szeroką białą brwią i wąsem. Gardło i pierś rdzawopomarańczowe. Samica bardziej brązowa i plamkowana. Pokląskwę łatwo zauważyć, gdyż chętnie siada na szczycie krzaka lub wysokiej rośliny wśród łąk. Żuraw (Grus grus) Długość ciała: 105-130 cm. Ptak większy od bociana o popielatym ubarwieniu z czarną szyją i głową oraz białą szeroką brwią za okiem. Na ciemieniu czerwona plama. Z tyłu ciała zwisa pióropusz wydłużonych i wygiętych piór. W locie przypomina bociana, lecz różni się ubarwieniem i aktywnym sposobem lotu. Rokitniczka (Acrocephalus schoenobaenus) Długość ciała: 12-14 cm. Drobny ptak śpiewający, mniejszy i delikatniejszy od wróbla. Smukłe ciało rokitniczki jest ubarwione w odcieniach jasnego brązu. Najbardziej skontrastowana jest głowa, na której wyróżniają się biaława brew i czarno kreskowana czapeczka. Ciemne plamy na grzbiecie układają się w smugi. Spód ciała jednolicie beżowy. Żuraw (Grus grus) Długość ciała: 105-130 cm. Ptak większy od bociana o popielatym ubarwieniu z czarną szyją i głową oraz białą szeroką brwią za okiem. Na ciemieniu czerwona plama. Z tyłu ciała zwisa pióropusz wydłużonych i wygiętych piór. W locie przypomina bociana, lecz różni się ubarwieniem i aktywnym sposobem lotu. Kukułka (Cuculus canorus) Długość ciała: 32-38 cm. Ptak wielkości pustułki, o długim ogonie i zaostrzonych skrzydłach. Ubarwieniem przypomina krogulca, gdyż ma szary wierzch ciała i pierś oraz prążkowany brzuch. Samice występują w dwóch odmianach, z których jedna jest podobna do samca, a druga jest ubarwiona rdzawo. Kukułka słynie ze zwyczaju podrzucania swych jaj do gniazd drobnych ptaków wróblowych. Makolągwa (Carduelis cannabina) Długość ciała: 13-14 cmNieco mniejsza i delikatniejsza od wróbla. Samiec w szacie godowej wyróżnia się dużą czerwoną plamą na piersi i małą na czole. Głowa i szyja popielate. Grzbiet i pokrywy skrzydłowe ciepłobrązowe. Lotki czarniawe z białymi brzegami. Boki brzucha brązowe z ciemniejszymi plamkami. Samica pozbawiona czerwieni, bardziej brązowa. Gąsiorek (Lanius collurio) Długość ciała: 16-18 cm. Ptak większy od wróbla z dłuższym ogonem. Samiec jest łatwo rozpoznawalny po czarnej masce na popielatej głowie i rdzawobrązowym wierzchu ciała. Spód z beżowym nalotem. Ogon czarny z białymi skrajami u nasady. Samica o podobnym schemacie ubarwienia, ale mniej skontrastowana z łuskowanym wzorem na spodzie ciała. Sikora bogatka (Parus major) Długość ciała: 13-15 cm. Największa z naszych sikor, nieco mniejsza od wróbla. Głowa czarna z białymi policzkami, przez środek żółtej piersi i brzucha przebiega czarny pas. Bogatka wyróżnia się spośród innych ptaków wyjątkowo bogatym repertuarem głosów. mapa Zięba zwyczajna (Fringilla coelebs) Długość ciała: 14-16 cm. W wielobarwnym upierzeniu samca rzucają się w oczy dwa białe paski na skrzydłach, czerwonawy spód ciała i popielaty wierzch głowy. Samica oliwkowobrązowa, mało skontrastowana, ale również ma dwa pasy na skrzydłach. Jest jednym z najpospolitszych ptaków krajowych spotykanym niemalże we wszystkich typach zadrzewień. mapa Piegża (Sylvia curruca) Długość ciała: 13 cm. Skromnie ubarwiona pokrzewka. Wierzch ciała szarobrązowy. Głowa bardziej popielata z ciemnoszarymi pokrywami usznymi, tworzącymi słabo skontrastowaną maseczkę. Spód szarawopłowy, gardło białe. Lotki drugiego rzędu z jasnymi obrzeżaniami tworzącymi jaśniejsze pole na skrzydle. Występuje chętnie w osadach ludzkich, nawet w miastach, gdzie swą obecność ogłasza prostym, klekocącym śpiewem. mapa Pliszka siwa (Motacilla alba) Długość ciała: 18-20 cm. Wysmukły ptak z długim ogonem. Ubarwienie samca z wierzchu popielate z biało-czarnym rysunkiem na głowie i piersi a od spodu białe. Rysunek u samicy mniej skontrastowany. Pliszki siwe są mało płochliwe i chętnie trzymają się w pobliżu człowieka. Poruszając się charakterystycznie kiwają ogonem. mapa Pliszka siwa (Motacilla alba) Długość ciała: 18-20 cm. Wysmukły ptak z długim ogonem. Ubarwienie samca z wierzchu popielate z biało-czarnym rysunkiem na głowie i piersi a od spodu białe. Rysunek u samicy mniej skontrastowany. Pliszki siwe są mało płochliwe i chętnie trzymają się w pobliżu człowieka. Poruszając się charakterystycznie kiwają ogonem. mapa Szczygieł zwyczajny (Carduelis carduelis) Długość ciała: 12-14 cm. Jeden z najbarwniejszych naszych ptaków, mniejszy od wróbla. Obie płcie podobne do siebie. Na głowie skontrastowany czarno-biało-czerwony rysunek, grzbiet beżowy, skrzydła czarne z szerokim żółtym pasem przez środek, kuper biały, ogon czarny. Śpiew szczygła jest bardzo szczebiotliwy. Ptaki te najbardziej rzucają się w oczy jesienią i zimą, gdy żerują w dużych stadach na polach i ugorach. mapa Kowalik zwyczajny (Sitta europaea) Długość ciała: 13-15 cm. Krępy ptak wielkości wróbla z krótkim ogonem. Wierzch ciała popielaty, spód beżoworudawy. Przez oko przebiega czarny pasek sięgający aż do karku. Dziób mocny, dłutowaty. Kowalik jest jedynym naszym ptakiem, który chodzi po pniu i gałęziach głową w dół. Sam nie wykuwa dziupli, lecz potrafi zmniejszać średnicę zbyt dużego otworu wejściowego oblepiając go gliną. mapa Szpak (Sturnus vulgaris) Długość ciała: 21-23 cm. Pospolity, czarno ubarwiony ptak o lśniącym upierzeniu z żółtym dziobem. W upierzeniu spoczynkowym całe ciało upstrzone białymi plamkami. Młody ptak szarobrunatny. Jest uzdolnionym śpiewakiem, który potrafi naśladować śpiew innych gatunków ptaków. Jest wszędobylski i świetnie przystosował się do życia w mieście. mapa Kos (samica) (Turdus merula) Długość ciała: 24-27 cm. Czarno ubarwiony ptak ze stosunkowo długim ogonem (co odróżnia go od szpaka) i pomarańczowym dziobem. Samica brunatna, plamkowana od spodu. Kos był pierwotnie ptakiem typowo leśnym, a obecnie występuje licznie w różnych środowiskach, także w zieleni miejskiej, parkach, ogródkach działkowych i dzielnicach willowych. mapa Kowalik zwyczajny (Sitta europaea) Długość ciała: 13-15 cm. Krępy ptak wielkości wróbla z krótkim ogonem. Wierzch ciała popielaty, spód beżoworudawy. Przez oko przebiega czarny pasek sięgający aż do karku. Dziób mocny, dłutowaty. Kowalik jest jedynym naszym ptakiem, który chodzi po pniu i gałęziach głową w dół. Sam nie wykuwa dziupli, lecz potrafi zmniejszać średnicę zbyt dużego otworu wejściowego oblepiając go gliną. mapa Rudzik (Erithacus rubicola) Długość ciała: 13-14 cm. Jeden z najpospolitszych ptaków leśnych, choć mało znany z powodu dość skrytego trybu życia. Jest nieco mniejszy i delikatniejszy od wróbla. Rudzika łatwo rozpoznać po rdzawym przodzie ciała obejmującym twarz, gardło i pierś, ograniczonym po bokach szyi popielatym pasem. Wierzch ciała brunatny, brzuch szarawy. Zwykle przebywa na ziemi biegając w nieco wyprostowanej postawie. Jest jednym z najlepszych naszych śpiewaków. Jego śpiew jest bardzo urozmaicony, potoczysty, złożony z czystych dźwięków składających się na długą piosenkę. mapa Czajka (Vanellus vanellus) Długość ciała: 28-34 cm. Ptak wielkości gołębia o zielono połyskującym wierzchu ciała i białym spodzie z pomarańczowym podogoniem. Na głowie długi czub. Jeden z symboli nadchodzącej wiosny, gdyż przylatuje do kraju jako jeden z pierwszych gatunków ptaków. Również jako pierwszy zaczyna od nas odlatywać, gdyż już w czerwcu ptaki podejmują wędrówkę na pierzowiska. Tokuje nad miejscem lęgowym wykonując skomplikowane ewolucje w powietrzu. mapa Bekas kszyk (Gallinago gallinago) Ptak wielkości kosa. Ubarwienie maskujące, czarno-brązowo-szare ze skomplikowanym wzorem na poszczególnych piórach wierzchu ciała, który układa się w podłużne pasy. Na głowie rysunek złożony z równoległych brunatnych i płowych pasków. Pierś brunatno kreskowana, a brzuch po bokach prążkowany. Dziób długi, prosty, szary u nasady i czarny w części końcowej. Nogi dość krótkie, zielonkawoszare. Prowadzi skryty tryb życia i zwykle przebywa pod osłoną roślinności. W okresie godowym odbywa widowiskowe loty tokowe, wznosi się i opada, wydając przy tym beczący dźwięk powstający przy wibracji skrajnych sterówek. mapa Gołąb grzywacz (Columba palumbus) Długość ciała: 40-42 cm Duży gołąb, większy od gołębia miejskiego. Sylwetka wyróżnia się małą głową z wydatną piersią i długim ogonem. Ubarwienie popielatoniebieskie z białą plamą na bokach szyi i białymi pasami na wierzchu skrzydeł. Grzywacze będąc pierwotnie ptakami leśnymi, zasiedliły osiedla ludzkie i obecnie licznie występują w miejskich parkach i zadrzewieniach, a nawet gniazdują na pojedynczych drzewach. mapa Wróbel domowy (samica) (Passer domesticus) Powszechnie znany ptak ściśle związany z osadami ludzkimi i tylko wyjątkowo gniazduje poza nimi. Ubarwienie samca charakteryzuje się kasztanowatym karkiem, szarą czapką i czarnym gardłem. Wierzch ciała i ogon brązowe, kuper szary. Na skrzydle biały pasek. Samica szarobrunatna z wierzchu i szara od spodu. Wróbel jest prawdopodobnie najdłużej związanym z człowiekiem ptakiem. Uważa się, że skolonizował ludzkie osady przed kilkoma tysiącami lat. mapa Kawka zwyczajna (Corvus monedula) Długość ciała: 31-35 cm. Pospolity ptak wielkości gołębia. Ubarwienie łupkowoczarne. Na głowie czarna czapeczka i twarz, kark i boki szyi szare. Gniazduje pojedynczo lub kolonijnie w budynkach, zajmując wieże kościelne lub kominy lub dziuplach drzew w miejskich parkach. Szczególnie liczna jest w okresie zimowym, gdy do naszego kraju przybywają liczne ptaki ze wschodu i północy. Tworzy wówczas wielkie stada wraz z gawronami nocujące w wielu polskich miastach. mapa Sroka (Pica pica) Długość ciała: 40-48 cm. Powszechnie znany ptak krukowaty. Łatwo rozpoznawalna po smukłej sylwetce z długim schodkowatym ogonie i czarno-białym ubarwieniu. Skrzydła i ogon z metalicznym połyskiem. Sroka jest wszędobylska i łatwo adaptuje się do nowych warunków. Od niedawna stała się stałym składnikiem awifauny w wielu miastach i osadach, gdzie występuje obecnie nawet w najbardziej ruchliwych dzielnicach. mapa Bocian czarny (Ciconia nigra) Długość ciała: 95-100 cm Nieco mniejszy od bociana białego. Ubarwienie czarne z metalicznym połyskiem, brzuch biały. Dziób, naga skóra wokół oczu i nogi czerwone. W odróżnieniu od swego krewniaka bocian czarny uważany jest za skrytego ptaka leśnego, raczej unikającego kontaktów z człowiekiem. Ostatnio zmienia swe zwyczaje i zaczyna gnieździć się coraz bliżej osad ludzkich, nawet w niewielkich lasach. mapa Piecuszek (Phylloscopus trochilus) Długość ciała: 11-12 cm. Bardzo podobny do pierwiosnka, od którego różni się jasnobrązowymi nogami i bardziej wystającymi lotkami pierwszego rzędu. Ubarwienie wierzchu szarooliwkowe, spodu bladożółtawe, a brzuch biały. Na głowie wyraźna biaława brewka podkreślona ciemnym paskiem ocznym. Mimo tak wielkiego podobieństwa piecuszka do pierwiosnka są one łatwo rozpoznawalne po śpiewie, który jest zupełnie odmienny. Piecuszek śpiewa melodyjną, szczebiotliwą piosenkę z cichnącym zakończeniem. mapa Piegża (Sylvia curruca) Długość ciała: 13 cm. Skromnie ubarwiona pokrzewka. Wierzch ciała szarobrązowy. Głowa bardziej popielata z ciemnoszarymi pokrywami usznymi, tworzącymi słabo skontrastowaną maseczkę. Spód szarawopłowy, gardło białe. Lotki drugiego rzędu z jasnymi obrzeżaniami tworzącymi jaśniejsze pole na skrzydle. Występuje chętnie w osadach ludzkich, nawet w miastach, gdzie swą obecność ogłasza prostym, klekocącym śpiewem. mapa Pleszka zwyczajna (samiec) (Phoenicurus phoenicurus) Długość ciała: 14-15 cm. Pleszka jest podobna do kopciuszka, lecz pierś i brzuch rdzawe, boki głowy i gardło czarne, a na czole biała plama. Samica bardziej płowopomarańczowa od spodu niż samica kopciuszka. Podobnie jak on chętnie przebywa w pobliżu osad ludzkich, lecz preferuje zieleń miejską i wiejską a unika budynków. Nigdzie nie jest ptakiem licznym i mimo iż jest barwna nie rzuca się w oczy. mapa Mazurek (samiec) (Passer montanus) Długość ciała: 14-15 cm. Nieco drobniejszy od wróbla, do którego jest podobny. Różni się przede wszystkim ubarwieniem głowy, na której znajduje się lita brązowa czapeczka skontrastowana z białymi policzkami z czarną plamką po środku. Czarny śliniaczek na gardle krótki, nie rozciąga się na górę piersi jak u wróbla. Obie płci jednakowe. Choć występowanie mazurka jest silnie związane z osadami ludzkimi, to w przeciwieństwie do wróbla unika centrów dużych miast. mapa Wróbel domowy (samiec) (Passer domesticus) Powszechnie znany ptak ściśle związany z osadami ludzkimi i tylko wyjątkowo gniazduje poza nimi. Ubarwienie samca charakteryzuje się kasztanowatym karkiem, szarą czapką i czarnym gardłem. Wierzch ciała i ogon brązowe, kuper szary. Na skrzydle biały pasek. Samica szarobrunatna z wierzchu i szara od spodu. Wróbel jest prawdopodobnie najdłużej związanym z człowiekiem ptakiem. Uważa się, że skolonizował ludzkie osady przed kilkoma tysiącami lat. mapa Pustułka zwyczajna (Falco tinnunculus) Długość ciała: 32-35 cm. Niewielki sokół o smukłej sylwetce z długim ogonem. Samiec charakteryzuje się rdzawym ubarwieniem wierzchu ciała i beżowym nakrapianym spodem Głowa popielata, podobnie jak ogon zakończony czarnym pasem. Samica brązowa, gęsto plamkowana, z pręgowanym ogonem. Pustułka jest jedynym naszym ptakiem drapieżnym, który przystosował się do życia w warunkach miejskich. Wysokie budynki i wieże kościołów są dla niej odpowiednikiem skalnych ścian, na których pierwotnie gniazdowała. mapa Kwokacz (Tringa nebularia) Długość ciała: 31-37 cm Największy z naszych brodźców z długimi, oliwkowymi nogami i nieco zadartym dziobem. W szacie godowej szary wierzch ciała jest upstrzony czarnymi plamami układającymi się w pasy, spód nakrapiany plamkami i kreskami. W szacie spoczynkowej i młodocianej bardziej jednolicie szary z łuskowanym wzorem na wierzchu. mapa Czajka (Vanellus vanellus) Długość ciała: 28-34 cm. Ptak wielkości gołębia o zielono połyskującym wierzchu ciała i białym spodzie z pomarańczowym podogoniem. Na głowie długi czub. Jeden z symboli nadchodzącej wiosny, gdyż przylatuje do kraju jako jeden z pierwszych gatunków ptaków. Również jako pierwszy zaczyna od nas odlatywać, gdyż już w czerwcu ptaki podejmują wędrówkę na pierzowiska. Tokuje nad miejscem lęgowym wykonując skomplikowane ewolucje w powietrzu. mapa Bocian biały (Ciconia ciconia) Długość ciała: 100-115 cm. Powszechnie znany i lubiany ptak o białym upierzeniu z czarnymi lotkami oraz długimi czerwonymi nogami i dziobem. W Polsce zamieszkuje co czwarty bocian na świecie. Bociany budują jedne z największych gniazd mogących osiągać do 2 m wysokości i 1,5 m średnicy. Czasem gniazduje kolonijnie, natomiast rzadko z dala od osad ludzkich. mapa Cierniówka (Sylvia communis) Długość ciała: 13-14 cm. Mniejsza i delikatniejsza od wróbla. Upierzenie utrzymane w tonacji szarobeżowej z wyjątkiem rdzawej plamy na skrzydłach obejmującej lotki drugorzędowe i pokrywy skrzydłowe. Głowa popielata, gardło białe kontrastujące z bladoróżową piersią. Cieniówkę łatwo zauważyć, gdy śpiewa z wysoko położonego miejsca lub w krótkim locie tokowym. Zwykle przebywa jednak w gęstej krzaczastej roślinności, gdzie trudno ją wypatrzyć. mapa Czarnogłówka (Poecile montanus) Długość ciała: 11-12 cm Niewielka sikora podobna do sikory ubogiej o dużej głowie i grubej szyi. Różni się od niej matowoczarną czapeczką sięgającą dalej na kark, dłuższym i szerszym krawacikiem, płowymi bokami ciała i jasną wstawką na skrzydłach utworzona przez jasne brzegi lotek 2. rzędu. Śpiew również podobny do sikory ubogiej ale znacznie wolniejszy. mapa Sójka (Garrulus glandarius) Długość ciała: 32-36 cm. Ptak wielkości kawki o beżowobrązowym upierzeniu. Jej ozdobą są błękitne, prążkowane pióra na czarnych skrzydłach. W locie ma charakterystyczną sylwetkę z zaokrąglonymi skrzydłami, białym kuprem i czarnym ogonem. Sójka pełni funkcję "strażnika lasu" alarmując przy byle okazji wrzaskliwych głosem. Lata pozornie nieporadnym, chwiejnym lotem z nierównomiernymi uderzeniami skrzydeł. Mimo to w latach nieurodzaju żołędzi sójki podejmują inwazyjne migracje i wówczas można spotkać przelatujące luźne stada tych ptaków. mapa Sójka (Garrulus glandarius) Długość ciała: 32-36 cm. Ptak wielkości kawki o beżowobrązowym upierzeniu. Jej ozdobą są błękitne, prążkowane pióra na czarnych skrzydłach. W locie ma charakterystyczną sylwetkę z zaokrąglonymi skrzydłami, białym kuprem i czarnym ogonem. Sójka pełni funkcję "strażnika lasu" alarmując przy byle okazji wrzaskliwych głosem. Lata pozornie nieporadnym, chwiejnym lotem z nierównomiernymi uderzeniami skrzydeł. Mimo to w latach nieurodzaju żołędzi sójki podejmują inwazyjne migracje i wówczas można spotkać przelatujące luźne stada tych ptaków. mapa Sójka (Garrulus glandarius) Długość ciała: 32-36 cm. Ptak wielkości kawki o beżowobrązowym upierzeniu. Jej ozdobą są błękitne, prążkowane pióra na czarnych skrzydłach. W locie ma charakterystyczną sylwetkę z zaokrąglonymi skrzydłami, białym kuprem i czarnym ogonem. Sójka pełni funkcję "strażnika lasu" alarmując przy byle okazji wrzaskliwych głosem. Lata pozornie nieporadnym, chwiejnym lotem z nierównomiernymi uderzeniami skrzydeł. Mimo to w latach nieurodzaju żołędzi sójki podejmują inwazyjne migracje i wówczas można spotkać przelatujące luźne stada tych ptaków. mapa Grubodziób (Coccothraustes coccothraustes) Długość ciała: 16-18 cm. Masywny ptak z dużą głową, krótką szyją i ogonem, większy od wróbla. Dziób masywny i mocny. Ubarwienie beżowobrązowe z czarnym przodem twarzy, szarym karkiem, brązowym grzbietem. Na skrzydle białobeżowy pas, a koniec ogona biały. Obdarzony wyjątkowo mocnym dziobem potrafi wyłuskiwać pestki z owoców, które miażdży dziobem. W porze lęgowej jest ptakiem leśnym przebywającym w koronach drzew, gdzie trudno go dojrzeć, a jesienią i zimą pojawia się w stadach na bardziej otwartych terenach, żerując często na ziemi. mapa Żuraw zwyczajny (Grus grus) Długość ciała: 105-130 cm. Ptak większy od bociana o popielatym ubarwieniu z czarną szyją i głową oraz białą szeroką brwią za okiem. Na ciemieniu czerwona plama. Z tyłu ciała zwisa pióropusz wydłużonych i wygiętych piór. W locie przypomina bociana, lecz różni się ubarwieniem i aktywnym sposobem lotu. Żuraw będąc do niedawna ptakiem skrytym i wymagającym odludnych siedlisk, ostatnio kolonizuje tereny w pobliżu człowieka, co przyczynia się do znacznego wzrostu jego liczebności. mapa Czapla siwa (Ardea cinerea) Długość ciała: 90-105 cm. Ptak wielkości bociana o smukłej sylwetce z długą wygiętą szyją. Upierzenie popielate z wierzchu i białawe od spodu. Z tyłu głowy zwisa czarny czub, zaś z przodu szyi ma rząd czarnych plamek. Młoda czapla nie ma wyrazistego rysunku na głowie i szyi. W locie różni się od bociana lub żurawia esowato wygiętą szyją i łukowato wygiętymi skrzydłami. mapa Czapla siwa (Ardea cinerea) Długość ciała: 90-105 cm. Ptak wielkości bociana o smukłej sylwetce z długą wygiętą szyją. Upierzenie popielate z wierzchu i białawe od spodu. Z tyłu głowy zwisa czarny czub, zaś z przodu szyi ma rząd czarnych plamek. Młoda czapla nie ma wyrazistego rysunku na głowie i szyi. W locie różni się od bociana lub żurawia esowato wygiętą szyją i łukowato wygiętymi skrzydłami. mapa Kormoran zwyczajny (Phalacrocorax carbo) Długość ciała: 80-100 cm. Ptak wielkości gęsi o czarnym upierzeniu z miedzianym połyskiem na wierzchu. Dziób mocny, haczykowato zakończony. Na wiosnę ma białawe boki głowy i szyi oraz białe plamy u nasady nóg. Młode brunatne z jaśniejszym spodem ciała. Kormoran do niedawna był bardzo nielicznym ptakiem lęgowym w kraju, lecz od lat 80. XX wieku rozpoczęła się ekspansja i trwający do dzisiaj silny wzrost liczebności. Odpoczywając często suszy rozpostarte skrzydła, które namakają podczas nurkowania. mapa Sierpówka (Streptopelia decaocto) Długość ciała: 29-35 cm Niewielki gołąb o beżowoszarym ubarwieniu z półobrożą na szyi. Ogon biało-czarny od spodu. Sierpówka pojawiła się u nas dopiero w latach 40. ubiegłego wieku, po czym rozprzestrzeniła się szybko po całym kraju. Obecnie jest pospolitym ptakiem w osadach ludzkich. mapa Gołąb grzywacz (Columba palumbus) Długość ciała: 40-42 cm Duży gołąb, większy od gołębia miejskiego. Sylwetka wyróżnia się małą głową z wydatną piersią i długim ogonem. Ubarwienie popielatoniebieskie z białą plamą na bokach szyi i białymi pasami na wierzchu skrzydeł. Grzywacze będąc pierwotnie ptakami leśnymi, zasiedliły osiedla ludzkie i obecnie licznie występują w miejskich parkach i zadrzewieniach, a nawet gniazdują na pojedynczych drzewach. mapa Pustułka (Falco tinnunculus) Długość ciała: 32-35 cm. Niewielki sokół o smukłej sylwetce z długim ogonem. Samiec charakteryzuje się rdzawym ubarwieniem wierzchu ciała i beżowym nakrapianym spodem Głowa popielata, podobnie jak ogon zakończony czarnym pasem. Samica brązowa, gęsto plamkowana, z pręgowanym ogonem. Pustułka jest jedynym naszym ptakiem drapieżnym, który przystosował się do życia w warunkach miejskich. Wysokie budynki i wieże kościołów są dla niej odpowiednikiem skalnych ścian, na których pierwotnie gniazdowała. mapa Pustułka (Falco tinnunculus) Długość ciała: 32-35 cm. Niewielki sokół o smukłej sylwetce z długim ogonem. Samiec charakteryzuje się rdzawym ubarwieniem wierzchu ciała i beżowym nakrapianym spodem Głowa popielata, podobnie jak ogon zakończony czarnym pasem. Samica brązowa, gęsto plamkowana, z pręgowanym ogonem. Pustułka jest jedynym naszym ptakiem drapieżnym, który przystosował się do życia w warunkach miejskich. Wysokie budynki i wieże kościołów są dla niej odpowiednikiem skalnych ścian, na których pierwotnie gniazdowała. mapa Zniczek (Regulus ignicapilla) Długość ciała: 9-9,5 cm Wielkości mysikrólika, ale z bardziej skontrastowanym rysunkiem na głowie, złożonym z pomarańczowego paska ciemieniowego i szerokich, białych brwi podkreślonych czarnymi paskami ocznymi. Na bokach szyi ochrowożółte plamy. Oprócz ubarwienia różni się od mysikrólika śpiewem, który jest przyspieszającą zwrotką złożoną z powtarzanego „sisisisisisisi”. mapa Krzyżodziób świerkowy (Loxia curvirostra) Długość ciała: 16-18 cm. Ptak wielkości wróbla o masywnej sylwetce z duża głową i mocnym dziobem oraz krótkim ogonem. Ubarwienie dorosłego samca karminowoczerwone z wyjątkiem brązowych skrzydeł i ogona. Samica jest oliwkowobrązowa. Krzyżodziób świerkowy ma niezwykłe zwyczaje. Żywi się nasionami wydobywanymi z szyszek za pomocą dzioba o skrzyżowanych szczękach, którymi podważa szyszkowe łuski. Pora gniazdowania uzależniona jest od urodzaju szyszek i może on przystępować do lęgów nawet zimą. W latach nieurodzaju podejmuje koczownicze migracje przemieszczając się stadnie na znaczne odległości. mapa Dzięciołek (Dendrocopos minor) Długość ciała: 14-16 cm. Nasz najmniejszy gatunek dzięcioła, wielkości wróbla. Całe ubarwienie pstre. Wierzch ciała w poprzeczne pręgi, ogon czarny z białymi bocznymi sterówkami. Spód ciała kremowy, drobny kreskowany, bez czerwieni na podogoniu, co odróżnia go od innych pstrych dzięciołów. Samiec ma na głowie krótką czerwoną czapeczkę, której nie posiada samica. Dzięciołek jako najsłabszy gatunek dzięcioła preferuje drzewa o miękkim lub zbutwiałym drewnie, zarówno do żerowania, jak i wykuwania dziupli. Często penetruje cienkie gałęzie, które są omijane przez większe dzięcioły. mapa Gęś białoczelna (Anser albifrons) Długość ciała: 62-78 cm. Nieco mniejsza od gęsi zbożowej i gęgawy. Ubarwienie podobne do gęsi zbożowej, ale na czole biała plama wokół nasady dzioba, a na brzuchu czarne poprzeczne pasy o różnej grubości. Dziób różowy z białym paznokciem. Młode ptaki nie mają białej plamy na czole, a dziób jest ciemno przybrudzony. Zwykle tworzy wspólne stada z gęsiami zbożowymi mapa Czeczotka (Carduelis flammea) Długość ciała: 12-13 cm. Mniejsza od wróbla o krągłej sylwetce. Samiec w szacie godowej ma różową pierś i gardło oraz karminową plamę na czole. Ubarwienie brązowoszare z brunatnymi smugami na grzbiecie, kuper jaśniejszy, kreskowany. Na skrzydle dwa wąskie, białawe paseczki. Samica bez barwy różowej w upierzeniu. Dziób krótki, żółtawy. Co kilka lat w naszym kraju pojawi się wyjątkowo dużo czeczotek, które przybywają do nas z północy. Są towarzyskie i tworzą hałaśliwe, ruchliwe stada. mapa Bażant (samiec) (Phasianus colchicus) Długość ciała: 53-90 cm. Ptak wielkości kury o silnym dymorfizmie płciowym. Samiec jest bardzo ozdobny mając zielono połyskującą głowę, białą obrożę na szyi i rdzawo ubarwienie w łuskowany wzór. Ozdobą samca jest długi, pręgowany ogon, a na wiosną także czerwone płatki skórne po bokach głowy. Samica jest jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem. Bażant jest elementem obcym w naszej awifaunie wprowadzonym w XVI wieku. Populacja jego jest ciągle podtrzymywana przez ptaki wsiedlane w celach łowieckich. mapa Bażant (samica) (Phasianus colchicus) Długość ciała: 53-90 cm. Ptak wielkości kury o silnym dymorfizmie płciowym. Samiec jest bardzo ozdobny mając zielono połyskującą głowę, białą obrożę na szyi i rdzawo ubarwienie w łuskowany wzór. Ozdobą samca jest długi, pręgowany ogon, a na wiosną także czerwone płatki skórne po bokach głowy. Samica jest jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem. Bażant jest elementem obcym w naszej awifaunie wprowadzonym w XVI wieku. Populacja jego jest ciągle podtrzymywana przez ptaki wsiedlane w celach łowieckich. mapa Żuraw zwyczajny (Grus grus) Długość ciała: 105-130 cm. Ptak większy od bociana o popielatym ubarwieniu z czarną szyją i głową oraz białą szeroką brwią za okiem. Na ciemieniu czerwona plama. Z tyłu ciała zwisa pióropusz wydłużonych i wygiętych piór. W locie przypomina bociana, lecz różni się ubarwieniem i aktywnym sposobem lotu. Żuraw będąc do niedawna ptakiem skrytym i wymagającym odludnych siedlisk, ostatnio kolonizuje tereny w pobliżu człowieka, co przyczynia się do znacznego wzrostu jego liczebności. mapa Gęś gęgawa (Anser anser) Długość ciała: 75-90 cm. Duża gęś o szarobrunatnym ubarwieniu z różowymi nogami i dziobem. W locie ma jasnopopielate pokrywy skrzydeł, co odróżnia ją od przelotnej u nas gęsi zbożowej. Od niej wywodzą się gęsi domowe. Gęgawy tworzą pary na całe życie. Po lęgach odbywają pierzenie i wówczas wymieniają jednocześnie wszystkie lotki, tracąc zdolność do lotu .Więź rodzinna utrzymywana jest aż do wędrówki. mapa Kwiczoł (samiec) (Turdus pilaris) Długość ciała: 24-27 cm. Duży drozd, wielkością zbliżony do kosa. Wierzch ciała brązowy, głowa i kuper popielate, ogon czarny. Cały spód ciała gęsto plamkowaty na beżowym tle. Kwiczoły są aktywnymi, rzucającymi się w oczy i hałaśliwymi ptakami, odzywającymi się często czkającym głosem. Często gniazdują w luźnych koloniach na skrajach zadrzewień lub w parkach. Mają rzadki wśród ptaków śpiewających zwyczaj gromadnego atakowania i przeganiania intruzów, nawet znacznie większych od nich. Główną bronią jest ich własny kał, którym obryzgują wroga. Zimą kwiczoły skupiają się często w stada liczące po kilkaset osobników, obsiadające drzewa i krzewy z owocami. mapa Wrona (Corvus corone) Długość ciała: 44-49 cm. Ubarwienie popielate z czarną głową i piersią, skrzydłami i ogonem. Jest wszędobylskim ptakiem, który przystosował się do życia w miastach, gdzie korzysta z pokarmu na wysypiskach śmieci. Jest ptakiem towarzyskim i chętnie w okresie polęgowym przyłącza się do stad gawronów i kawek. mapa Wrona (Corvus corone) Długość ciała: 44-49 cm. Ubarwienie popielate z czarną głową i piersią, skrzydłami i ogonem. Jest wszędobylskim ptakiem, który przystosował się do życia w miastach, gdzie korzysta z pokarmu na wysypiskach śmieci. Jest ptakiem towarzyskim i chętnie w okresie polęgowym przyłącza się do stad gawronów i kawek. mapa Łyska (Fulica atra) Długość ciała: 36-38 cm. Ptak wielkości niedużej kaczki o łupkowoczarnym ubarwieniu. Dziób i tarczka zachodzącą na czoło białe. Choć z pozoru przypomina kaczkę, jej palce nie są spięte błonami, lecz mają płatkowate wyrostki po bokach. Łyska do niedawna była jednym z najliczniejszych ptaków wodnych, lecz ostatnio, na terenach zasiedlonych przez norkę amerykańską, znacznie obniżyła swą liczebność. mapa Nurogęś (Mergus merganser) Długość ciała: 58-66 cm. Większy od krzyżówki. Samiec jest biały z różowym nalotem, czarnym grzbietem i zielono połyskującą głową z grzywiastym czubem. Samica szara z brązową głową z rozczapierzonym czubem. Tak jak wszystkie gatunki traczy jest rybożerny, a jego długi, wąski, czerwony dziób z piłkowanymi brzegami służy do chwytania ryb podczas nurkowania. Gniazduje w dziuplach i różnego rodzaju otworach, co jest rzadkością wśród kaczek. mapa Krogulec (Accipiter nisus) Długość ciała: 28-38 cm. Mały ptak drapieżny o zaokrąglonych skrzydłach i długim, prosto ściętym ogonie. Samica krogulca niewiele ustępuje rozmiarami samcowi jastrzębia, do którego jest również podobna ubarwieniem, ale jest smuklejszej budowy. Samiec jest wielkości pustułki, ma rdzawo prążkowany spód ciała i niebieskoszary wierzch. Krogulce mimo swych niewielkich rozmiarów są postrachem drobnych ptaków, które potrafią chwytać nawet w gęstwinie gałęzi, a zimą polują w środku miast. mapa Bąk zwyczajny (Botaurus stellaris) Długość ciała: 70-80 cm Średniej wielkości czapla o krępej sylwetce. Ubarwienie brązowe i rdzawe, plamkowane, kreskowane i prążkowane brunatno. Nogi stosunkowo krótkie o długich palcach. Prowadzi bardzo skryty tryb życia spędzając większość czasu w szuwarach. Swoją obecność wiosną zdradza donośnym buczącym głosem słyszalnym nawet z odległości kilku kilometrów. W zagrożeniu wyciąga pionowo całe ciało stając słupka i zlewa się z otoczeniem, przez co staje się trudny do zauważenia nawet z bliska. mapa Kos (samiec) (Turdus merula) Długość ciała: 24-27 cm. Czarno ubarwiony ptak ze stosunkowo długim ogonem (co odróżnia go od szpaka) i pomarańczowym dziobem. Samica brunatna, plamkowana od spodu. Kos był pierwotnie ptakiem typowo leśnym, a obecnie występuje licznie w różnych środowiskach, także w zieleni miejskiej, parkach, ogródkach działkowych i dzielnicach willowych. mapa Modraszka zwyczajna (Parus caeruleus) Długość ciała: 11-12 cm. Zgrabny i ruchliwy ptak mniejszy od wróbla. Czapeczka na głowie niebieska otoczona białą obwódką, policzki białe a wokół nich biegnie ciemnoniebieski paseczek łączący się na karku. Skrzydła i ogon niebieskie, grzbiet oliwkowy, pierś i brzuch żółte. Często odzywa się dzwoniącymi trelami. Modraszka przebywa u nas przez cały rok, choć w rzeczywistości część ptaków odlatuje, a inne przybywają na zimę z północy i wschodu Europy. mapa Czyż zwyczajny (samiec) (Carduelis spinus) Drobny ptak, wyraźnie mniejszy i delikatniejszy od wróbla. Samiec z czarną czapeczką i plamka na gardle i szarymi policzkami. Reszta głowy, szyja i pierś żółte, brzuch biały, ciemno kreskowany. Kark i grzbiet zielonkawe, ciemno kreskowane. Na czarnym skrzydle dwa żółte paski i obrzeżenia lotek. Żółte również boki nasady ogona i kuper. Samica bez rysunku na głowie i znacznie mniej żółta. Jest ptakiem towarzyskim i w okresie pozalęgowym tworzy ruchliwe stada, które żerują na drzewach wyjadając nasiona w akrobatycznych pozach. mapa Kaczka krzyżówka (Anas platyrhynchus) Długość ciała: 50-63 cm. Powszechnie znany ptak wodny. Kaczor wyróżnia się zielono połyskującą głową i szyją oddzieloną od kasztanowatej piersi białą obrożą. Samica jest brunatno plamkowana. Hodowlane kaczki są udomowioną formą krzyżówki. Jest obok łabędzi niemego jedynym ptakiem wodnym, który przystosował się do życia na obszarach zurbanizowanych, tracąc przy tym obawę przed człowiekiem. Może gniazdować nawet na budynkach w zabudowie śródmiejskiej. mapa Bączek zwyczajny (Ixobrychus minutus) Długość ciała: 33-38 cm. Nasza najmniejsza czapla. Samiec bardziej skontrastowany niż samica z czarnym wierzchem głowy i grzbietem oraz płowopomarańczowym spodem ciała i wierzchem skrzydeł. Samica bardziej brązowa z kreskowanym rysunkiem na grzbiecie i spodzie ciała, a plamy na skrzydłach są ciemniejsze. Prowadzi skryty tryb życia i niechętnie pokazuje się na otwartej przestrzeni. Zaniepokojony wyciąga pionowo ciało i zamiera w bezruchu. mapa Perkoz dwuczuby (Podiceps cristatus) Długość ciała: 46-51 cm. Ptak wielkości kaczki ale o smuklejszej sylwetce z długą szyją i zaostrzonym dziobem. Łatwo rozpoznawalny po rdzawej kryzie na bokach głowy i czubie na głowie. Spód ciała biały, wierzch brunatny. W szacie spoczynkowej traci ozdobne pióra na głowie. Perkozy są pozbawione zupełnie ogona. Latają dobrze, choć czynią to niechętnie. Podczas toków para wykonuje rytualny taniec godowy polegający na stawaniu słupka naprzeciwko siebie i na potrząsaniu głowami. Pisklęta o paskowanym upierzeniu głowy i szyi są wożone na grzbiecie przez rodziców. mapa Głowienka (Aythya ferina) Długość ciała: 42-49 cm. Jedna z najliczniejszych lęgowych kaczek. Kaczor wyróżnia się popielatym ubarwieniem z brązową głową oraz czarną piersią i kuprem. Samica bardziej brązowawa. Dziób czarny z niebieskawą przepaską. Głowienka jest typowym przedstawicielem grążyc, czyli kaczek zdobywających większość swego pokarmu podczas nurkowania. Podczas gniazdowania w wysokim zagęszczeniu często samice podrzucają sobie wzajemnie jaja do gniazd. mapa Łabędź niemy (pisklę) (Cygnus olor) Długość ciała: 145-160 cm. Powszechnie znany, duży, biały ptak wodny z czerwonym dziobem i czarną naroślą nad nim. Młode przez pierwszy rok życia są brązowe, stopniowo bielejąc. Samiec osiąga ciężar do 11 kg będąc jednym najcięższych ptaków latających. Para łabędzi łączy się ze sobą na całe życie. Samiec bywa agresywny broniąc gniazda przed intruzami lub demonstrując swą siłę w imponującej postawie z uniesionymi niczym żagle skrzydłami. mapa Łabędź niemy (pisklę) (Cygnus olor) Długość ciała: 145-160 cm. Powszechnie znany, duży, biały ptak wodny z czerwonym dziobem i czarną naroślą nad nim. Młode przez pierwszy rok życia są brązowe, stopniowo bielejąc. Samiec osiąga ciężar do 11 kg będąc jednym najcięższych ptaków latających. Para łabędzi łączy się ze sobą na całe życie. Samiec bywa agresywny broniąc gniazda przed intruzami lub demonstrując swą siłę w imponującej postawie z uniesionymi niczym żagle skrzydłami. mapa Łyska z młodym (Fulica atra) Długość ciała: 36-38 cm. Ptak wielkości niedużej kaczki o łupkowoczarnym ubarwieniu. Dziób i tarczka zachodzącą na czoło białe. Choć z pozoru przypomina kaczkę, jej palce nie są spięte błonami, lecz mają płatkowate wyrostki po bokach. Łyska do niedawna była jednym z najliczniejszych ptaków wodnych, lecz ostatnio, na terenach zasiedlonych przez norkę amerykańską, znacznie obniżyła swą liczebność. mapa Rybitwa rzeczna (Sterna hirundo) Długość ciała: 32-35 cm. Ptak mniejszy od śmieszki, o smukłej sylwetce z długimi wąskimi skrzydłami i rozwidlonym ogonem. Ubarwienie białe z wyjątkiem popielatego wierzchu skrzydeł i grzbietu. Na głowie czarna czapeczka. Dziób krwistoczerwony z czarnym końcem. Doskonale lata i poluje rzucając się do wody z powietrza. Gniazduje kolonijnie w różnych środowiskach, zarówno na wybrzeżu, jak i nad wodami śródlądowymi, najchętniej w miejscach trudno dostępnych z lądu. mapa Maskonur (Fratercula arctica) Długość ciała: 28–34 cmŚredniej wielkości alka o niezwykłym dziobie. Sylwetka krępa z krótką szyją i dużą głową. Ubarwieni czarno–białe, boki głowy popielate. Dziób wysoki, bocznie spłaszczony, nasada szara, oddzielona żółtą linią od czerwonej części końcowej. W szacie spoczynkowej barwy na dziobie mniej intensywne. mapa Piecuszek (Phylloscopus trochilus) Długość ciała: 11-12 cm. Bardzo podobny do pierwiosnka, od którego różni się jasnobrązowymi nogami i bardziej wystającymi lotkami pierwszego rzędu. Ubarwienie wierzchu szarooliwkowe, spodu bladożółtawe, a brzuch biały. Na głowie wyraźna biaława brewka podkreślona ciemnym paskiem ocznym. Mimo tak wielkiego podobieństwa piecuszka do pierwiosnka są one łatwo rozpoznawalne po śpiewie, który jest zupełnie odmienny. Piecuszek śpiewa melodyjną, szczebiotliwą piosenkę z cichnącym zakończeniem. mapa Pliszka siwa z podlotem (Motacilla alba) Długość ciała: 18-20 cm. Wysmukły ptak z długim ogonem. Ubarwienie samca z wierzchu popielate z biało-czarnym rysunkiem na głowie i piersi a od spodu białe. Rysunek u samicy mniej skontrastowany. Pliszki siwe są mało płochliwe i chętnie trzymają się w pobliżu człowieka. Poruszając się charakterystycznie kiwają ogonem. mapa Bielik zwyczajny (Haliaaetus albicilla) Długość ciała: 80-90 cm Największy krajowy ptak drapieżny o rozpiętości skrzydeł sięgającej 240 cm. Dorosły ptak ubarwiony brunatno z rozjaśnioną głową i ramionami oraz krótkim, białym ogonem. Dziób żółty, potężny, a mocne nogi mają nieopierzone skoki. Młody jest brunatny o łaciatym upierzeniu z ciemnym dziobem i ogonem, które jaśnieją z wiekiem i osiągają ubarwienie dorosłych po 4-5 latach. Bieliki budują jedne z największych gniazd spośród wszystkich ptaków. Używane przez wiele lat gniazdo może przekraczać 2 m wysokości i osiągać ciężar nawet jednej tony. Dzięki ochronie miejsc gniazdowania bielik przestał być w naszym kraju rzadkością i jego liczebność systematycznie wzrasta. Miejsce obserwacji: Data obserwacji: 15-08-2018 Czapla biała (Egretta alba) Długość ciała: 85-100 cm. Ptak wielkości czapli siwej, ale o smuklejszej sylwetce z długą, esowato wygiętą szyją. Ubarwienie białe. W szacie godowej na grzbiecie wyrastają długie pióra ozdobne, dziób jest czarny a nogi czerwonawe. Ptaki nielęgowe i młode mają dziób żółty, a nogi żółtawobrązowe. Czapla biała, dawniej rzadka, wraz ze wzrostem europejskiej populacji stała się u nas regularnym gościem, zwłaszcza w okresie polęgowym, a w południowej Polsce tworzy jesienią znaczne koncentracje liczące nawet ponad sto osobników. mapa Czeczotka (Carduelis flammea) Długość ciała: 12-13 cm. Mniejsza od wróbla o krągłej sylwetce. Samiec w szacie godowej ma różową pierś i gardło oraz karminową plamę na czole. Ubarwienie brązowoszare z brunatnymi smugami na grzbiecie, kuper jaśniejszy, kreskowany. Na skrzydle dwa wąskie, białawe paseczki. Samica bez barwy różowej w upierzeniu. Dziób krótki, żółtawy. Co kilka lat w naszym kraju pojawi się wyjątkowo dużo czeczotek, które przybywają do nas z północy. Są towarzyskie i tworzą hałaśliwe, ruchliwe stada. mapa Bielik zwyczajny (Haliaaetus albicilla) Długość ciała: 80-90 cm Największy krajowy ptak drapieżny o rozpiętości skrzydeł sięgającej 240 cm. Dorosły ptak ubarwiony brunatno z rozjaśnioną głową i ramionami oraz krótkim, białym ogonem. Dziób żółty, potężny, a mocne nogi mają nieopierzone skoki. Młody jest brunatny o łaciatym upierzeniu z ciemnym dziobem i ogonem, które jaśnieją z wiekiem i osiągają ubarwienie dorosłych po 4-5 latach. Bieliki budują jedne z największych gniazd spośród wszystkich ptaków. Używane przez wiele lat gniazdo może przekraczać 2 m wysokości i osiągać ciężar nawet jednej tony. Dzięki ochronie miejsc gniazdowania bielik przestał być w naszym kraju rzadkością i jego liczebność systematycznie wzrasta. Miejsce obserwacji: Data obserwacji: 15-08-2018 Bielik zwyczajny (Haliaaetus albicilla) Długość ciała: 80-90 cm Największy krajowy ptak drapieżny o rozpiętości skrzydeł sięgającej 240 cm. Dorosły ptak ubarwiony brunatno z rozjaśnioną głową i ramionami oraz krótkim, białym ogonem. Dziób żółty, potężny, a mocne nogi mają nieopierzone skoki. Młody jest brunatny o łaciatym upierzeniu z ciemnym dziobem i ogonem, które jaśnieją z wiekiem i osiągają ubarwienie dorosłych po 4-5 latach. Bieliki budują jedne z największych gniazd spośród wszystkich ptaków. Używane przez wiele lat gniazdo może przekraczać 2 m wysokości i osiągać ciężar nawet jednej tony. Dzięki ochronie miejsc gniazdowania bielik przestał być w naszym kraju rzadkością i jego liczebność systematycznie wzrasta. Miejsce obserwacji: Data obserwacji: 15-08-2018 Bielik zwyczajny (Haliaaetus albicilla) Długość ciała: 80-90 cm Największy krajowy ptak drapieżny o rozpiętości skrzydeł sięgającej 240 cm. Dorosły ptak ubarwiony brunatno z rozjaśnioną głową i ramionami oraz krótkim, białym ogonem. Dziób żółty, potężny, a mocne nogi mają nieopierzone skoki. Młody jest brunatny o łaciatym upierzeniu z ciemnym dziobem i ogonem, które jaśnieją z wiekiem i osiągają ubarwienie dorosłych po 4-5 latach. Bieliki budują jedne z największych gniazd spośród wszystkich ptaków. Używane przez wiele lat gniazdo może przekraczać 2 m wysokości i osiągać ciężar nawet jednej tony. Dzięki ochronie miejsc gniazdowania bielik przestał być w naszym kraju rzadkością i jego liczebność systematycznie wzrasta. Miejsce obserwacji: Data obserwacji: 15-08-2018Głowy dropiowatych ozdobione są często czubami lub "wąsami" ze sztywnych piór w okolicy dzioba. Samiec jest większy od samicy. Upierzenie tych ptaków jest maskujące, o delikatnym rysunku w barwach: brązowej, beżowej, szarej, płowej i czarnej, z białym spodem ciała. Dropiowate nie mają gruczołu kuprowego. Prowadzą naziemny tryb
Zobaczcie jaką piękną ma budowe ta kurka ! I jakie przejście w ogon ... W hodowli czubatek prócz czuba ważna jest też typowo sportowa sylwetka o czym chyba coraz cześciej zapominamy tworząc istne puszyste "misiaczki"... Kolejnym ważnym ale nie stety spornym zagadnieniem zagadnieniem jest kąt noszenia ogona i jego rozłożystosć. Polskie, Niemieckie i Holenderskie wzorce wymagają łagodnego przejścia, patrząc natomiast na amerykańskie i angielskie ptaki widzimy generalnie pionowe ogony... Znajdujemy się jednak w Europie środkowej więc posługujmy się naszymi wzorcami ;) Jak powinien wyglądać prawidłowy czub, a co stanowi jego wadę... Nie mam zamiaru się zbędnie czasem jak zdobędę większą ilość zdjęć będę dodawał kolejne ...Wady są opisane na podpisach pod fotkami :) Czubatka polska brodata Przez wiele stuleci wszystkie kury czubate nazywano w Europie „polskimi”. Jednak na kongresie hodowców w Dreźnie 1869 roku (pamiętajmy że wtedy Polski nie było na mapie świata) przegłosowano, przy wielu głosach sprzeciwu, że poszczególne rasy kur czubatych powinny mieć swoje nazwy, a te rasy, które nie posiadają grzebienia, mające wąsy i brodę będą występowały pod jedną nazwą – padewskie. Do dzisiaj istnieje spór, czy byt to manewr polityczny. Nazwę „polskie” do dzisiejszego dnia poza obszarem wpływów kultury niemieckojęzycznej zachował cały świat, w tym Anglicy, Amerykanie, Australijczycy i mieszkańcy Ameryki Polsce, pomimo tego że przez wiele wieków kury czubate nazywane były szlacheckimi i stanowiły nieodłączny element dworskiego krajobrazu, kurka ta została na długi okres zapomniana, a te egzemplarze, które się uchowały nosiły zniemczoną nazwę „padewska”. Oczywiście dawna czubatka staropolska wyglądała zupełnie inaczej niż obecna czubatka polska brodata, co jest efektem pracy całych pokoleń europejskich hodowców. Obecnie największe skupiska kur tej rasy można spotkać w Niemczech, Holandii i Anglii, a i w Polsce staje się powoli coraz bardziej popularna dzięki działaniom Klubu Czubatki Polskiej, który za swój cel nadrzędny postawił sobie przywrócenie tej rasy kur o staropolskim rodowodzie na rodzimy 1900 roku określono normy, w jakich powinien zawierać się wygląd czuba. Wcześniej spotykano najprzeróżniejsze jego warianty i kombinacje, co sprawiało sędziom duży kłopot przy ich ocenie. Przez wiele lat preferowany był czub jak największy. Wiatach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku na skutek protestu środowisk ekologicznych przyjęty został nowy wzorzec, który preferuje okrągłe, gęste, średniej wielkości równe czuby. Pierwotną ich wielkość zachowali jednak do dzisiejszego dnia wyhodowane zostały w Anglii pod koniec dziewiętnastego wieku przez W F. Entwistla, a w 1910 roku po raz pierwszy pokazano je w to kury średniej wielkości, o delikatnej budowie, z dużym, okrągłym czubem na głowie i pełną brodą, stanowiącą jedną całość, bujnymi wąsami i bardzo łagodnym charakterze. Tułów jest podłużny i walcowaty, szeroki w ramionach i lekko zwęża się ku tyłowi. Zaokrąglone ramiona pasują do długiego, nieznacznie opadającego do dołu grzbietu jaki spotyka się u kogutów, zaś u kur jest on szeroko osadzony, jednak w żadnym wypadku nie może być plaski, jak również osadzony zbyt pionowo. Pierś pełna, zaokrąglona, podkreślająca linię dolną wraz z tułowiem. Podudzia średniej długości. Skoki średnie od niebieskich do koloru jasnego mięsa, ich barwa zależna jest od upierzenia. Głowa średnia, ale wysoka z dużą naroślą, na której wyrasta czub. Część twarzowa czerwona, jednak obficie zarośnięta aż do linii oczu. U kur tych brak jest grzebienia, występowanie na jego miejscu narośli skórnej nie jest wadą, natomiast narośl w kształcie rogów przed czubem jest dużym defektem. Małe, okrągłe dzwonki i uszy są całkowicie zakryte przez wąsy i brodę. Oczy brązowe do pomarańczowych w zależności od odmiany odmiany barwne upierzenia to: złocista czarno łuskowana, wielbłądzia (chamois), srebrzysta czarno łuskowana, czarna, biała, niebieska, jastrzębiata, wielobarwna (tollbunt). W chwili obecnej kilku hodowców (również w Polsce) pracuje nad wyhodowaniem nowych odmian barwnych, w tym żółtej, czerwonej i kogut 2000 do 2500 g, kura 1500 do 2000 gMiniatura: kogut 900 g, kura 800 gMasa jaja: 48 g, miniatura: 30 gNieśność roczna: 120 jaj, miniatura: 100 jajBarwa skorupy jaja: białaWielkość obrączek: kogut 18, kura 16; miniatura: kogut 13, kura 11żródło: Ptaki na pewno docenią też huśtawki, dzwoneczki oraz basenik z wodą, w którym będą mogły się schłodzić oraz umyć (ptaki myją się same). Im bogatsze środowisko, tym lepiej dla dobrostanu ptaków. Dostęp do świeżej wody musi być stały. Wodę – w poidełkach i baseniku – należy wymieniać codziennie. Czy wiesz, kim jest czubacz hełmiasty? Jeśli nie, to dzięki temu artykułowi dobrze go hełmiasty to bardzo dziwny ptak, którego czaszka znajduje się w kostnym hełmie na czubku głowy. Żyje w najbardziej wysuniętym na południe obszarze Ameryki Południowej w Wenezueli i hełmiasty pochodzi z gatunku grzebiących i rodziny czubaczy, a jego nazwa naukowa to Pauxi są cechy czubacza?Czubacz hełmiasty to duży ptak, który mierzy do 91 centymetrów. Na czubku głowy ma kostny hełm, który jest w kształcie figi lub hełmu i jest koloru szaro-niebieskiego. Ten hełm ma około 7,5 cm i szyja czubacza są pokryte aksamitnymi czarnymi piórami. Upierzenie grzbietowe i boczne przechodzą od koloru czarnego po bardzo błyszczącą czerń z zielonymi i niebieskimi refleksami. Brzuch jest biały, podobnie jak koniec bardziej kolorowy jest dziób, który jest ciemnoczerwony. Jego oczy są brązowe, a stopy żyje czubacz hełmiasty?W Wenezueli czubacze mieszkają w południowo-zachodniej części Santander i północnej części Boyacá, a w Sierra de Perijá występuje ich Wenezueli czubacze zamieszkują obszary od południa Sierra de Perijá po rzekę Tucuco w stanie Zulia. Żyje również na południu Táchiry w Andach w Meridzie, Larze, Yaracuy i na wschód od Falcón, Cordillera de la Costa w Aragui, Carabobo, Dystryktu Stołecznego, Vargas i hełmiasty żyje w gęstych lasach mglistych i na terenach górskich. Ponadto może przebywać na wysokości od 457 do 1829 metrów nad poziomem morza. Jednak ludzie zauważyli je częściej w lasach mglistych na wysokości od 914 do 1372 metrów nad poziomem hełmiasty: zachowanie i rozmnażaniePtaki te są aktywne w ciągu dnia i żyją w lesie. Nie latają zbyt często, ale zdecydowanie to zrobią, gdy poczują się zagrożone przez drapieżnika. Ponadto są one terytorialne i żyją w grupach rodzinnych składających się z samców, kobiet i potomstwa. Pożywiają się głównie wczesnym rankiem i późnym okresie godowym samiec wydaje z siebie charakterystyczny odgłos, który brzmi jak skrzypienie starego drzewa. Odgłos, który wydają z siebie, aby ostrzec inne ptaki przed niebezpieczeństwem jest miękki i powtarzalny (brzmi jak „tzuk”). Oprócz tych dźwięków gdacze również jak godowy czubaczy trwa od stycznia do lipca i wychowują tylko jeden lęg rocznie. Samica chowa się w obszarze gniazdowania i na ogół gniazduje na gałęziach drzew splecionych tworzone przez nich gniazda znajdują się na wysokości od 4 do 6 metrów nad ziemią. Samice potrzebują od 4 do 6 dni, aby zbudować gniazdo z gałęzi i małych, suchych samodzielnie wysiadują jaja przez okres od 34 do 36 dni. Jaja mają około 13 centymetrów długości i około 7 centymetrów szerokości i bardzo twardą skorupę. Samce nie zbliżają się do gniazda aż do wyklucia młodych. Co ciekawe, zarówno samce, jak i samice opiekują się młodymi. Ochrona czubacza hełmiastegoMasowe polowania i utrata siedlisk tego zwierzęcia stanowią główne zagrożenia. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje te ptaki za gatunek zagrożony i umieściła je w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych. Wynika to z faktu, że w bardzo bliskiej przyszłości istnieje ryzyko całkowitego ich znajduje się w załączniku III do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem. Jednak jest tak tylko w Kolumbii. W Wenezueli i Kolumbii są wymienione wyłącznie w Czerwonej tych jest bardzo mało w ich naturalnym środowisku Kolumbii i Wenezueli. Na każde 800 metrów przypada mniej niż 5 do 10 czubaczy. W sumie na całym świecie jest mniej niż 2500 dorosłych ptaków. W związku z tym gatunek ten pilnie potrzebuje ochrony, aby uniknąć może Cię zainteresować ... . 685 210 586 772 763 575 688 332