Noc przypływa południową aleją I prócz ludzi - nie zasmuca nikogo, Moje oczy niekochane maleją, Ale usnąć, ale zniknąć nie mogą. Pod znużoną, niepieszczoną powieką Mętne dale zamierają i giną; To do ciebie tak daleko, daleko, Moja rzewna, moja dziwna Alino. Czemu wszystko we mnie milknie i blednie, Zanim jeszcze serce niemoc swą wyzna? Co przede mną tak ukrywa bezwiednie Twoich oczu niedostępna obczyzna? W co się biedne moje słowa obleką, Gdy już wreszcie do twych głębin dopłyną? To do ciebie tak daleko, daleko, Moja rzewna, moja dziwna Alino... Za to nocą ponad twoim wezgłowiem Przelatuję ni to duch, ni to ciało, Lecz nikomu o tym nigdy nie powiem I zataję mą bezsenność zuchwałą. Pod znużoną, niepieszczoną powieką Mętne dale zamierają i giną, To do ciebie tak daleko, daleko, Moja rzewna, moja dziwna Alino... Noc odpływa niewiadomą aleją, Świt prócz ludzi - nie zasmuca nikogo, Moje oczy niekochane maleją, Ale usnąć, ale zniknąć nie mogą.

Opis produktu. Antologia ponadczasowych wierszy dla dzieci autorstwa Jana Brzechwy. Wybrano do niej popularne i uwielbiane przez kolejne pokolenia utwory (m.in. Kaczka-dziwaczka, Na wyspach Bergamutach, Zosia Samosia, Leń). Obok nich można znaleźć mniej znane wiersze i na nowo odkryć klasykę polskiej poezji dla dzieci.

Streszczenie wiersza pt. "Na straganie"Wiersz „Na straganie” to rozmowa i spór, toczone przez różne warzywa. Szczypiorek pomaga koprowi, groch i kalarepa podziwiają krzepkość rzepy, cebula próbuje namówić na małżeństwo buraka, fasola z brukselką spierają się o miejsce. Na koniec odzywa się kapusta, uświadamiając pozostałym warzywom, że niezależnie od ich sporów czy kłótni, czeka je taki sam los – zostanie z nich ugotowana zupa. Streszczenie wiersza pt. "Leń" „Leń” to wiersz opowiadający o niezbyt pilnym i pracowitym uczniu. Chłopiec marnuje cały dzień, nic nie robiąc, jednocześnie, nazwany określeniem „leń”, wylicza szereg czynności, które to niby wykonał: zjadł śniadanie, wypił tran, umył uszy, urwał guzik, pokazał język...Tymczasem dalej dowiadujemy się, że chłopiec nie poszedł do szkoły, nie odrobił lekcji, nie nakarmił zwierząt, którymi się opiekuje, zdrzemnął się a potem obudził, ogromnie utrudzony snem o swojej ciężkiej wiersza pt. "Kaczka dziwaczka"Wiersz opowiada o pewnej kaczce, która zadziwiała otoczenie swoim zachowaniem. Bohaterka ta mieszkała nad rzeczką, ale zamiast trzymać się swojego domu - jak robią inne, porządne kaczki - „robiła piesze wycieczki”. Jej zachowania były zaskakujące również w innych sytuacjach: u fryzjera chciała kupować ser, w aptece mleko, kupiła paczkę maku, po to, aby napisać list drobnym maczkiem (drobnym pismem). Dziwne zachowanie kaczki wzbudziło zaniepokojenie innych kaczek. Z kłopotów wybawił je kupiec, który postanowił dziwaczkę upiec na obiad. Kiedy podano posiłek, zamiast kaczki na półmisku pojawił się wiersza pt. "Żuraw i czapla"„Żuraw i czapla” to opowieść o nieudanych próbach zawarcia małżeństwa żurawia i czapli. Pan żuraw, widząc piękną czaplę, postanowił się oświadczyć. Pani czapla odrzuciła jego oświadczyny, ale zaraz potem pożałowała pochopnej decyzji. Poszła więc do żurawia, ale tym razem – to on nie był skłonny do ożenku. Obrażona czapla wróciła do domu, a żuraw postanowił ponownie poprosić ją o rękę. Szybko pobiegł do czapli i znów otrzymał odpowiedź odmowną. Potem pani czapla zaczęła żałować swojego uporu i wybrała się do żurawia. Niestety, wizyta znowu zakończyła się fiaskiem...Wiersz kończy podsumowanie:„Tak już chodzą lata długie,Jedno chce - to nie chce drugie,Chodzą wciąż tą samą drogą,Ale pobrać się nie mogą.”Streszczenie wiersza pt. "Kwoka"Kwoka zaprasza do siebie gości. Uważa ona, że najważniejsze jest dobre wychowanie, a wizyta u niej ma być dla gości lekcją dobrych manier. Pierwszym, który przyszedł jest osioł, który stłukł kopytem garnek. Kwoka podniosła wielki krzyk. Potem weszła krowa i zbiła rogiem szybę. Gospodyni znowu się oburzyła i obraziła krowę. Z kolei świnia wytarzała się wcześniej w błocie i zabrudziła kwoce dom. Tak jak w poprzednich przypadkach, kwoka podniosła wielki krzyk. Wreszcie ostatni gość – baran - chciał cicho usiąść na grzędzie, ale grzęda pękła. Kwoka nie wytrzymała – obraziła barana i wyprosiła gości. Wiersz kończy pytanie:„Czy ta kwoka, proszę panaByła dobrze wychowana?”

. 403 129 62 370 396 451 645 707

wiersz o mamie jan brzechwa